υπεραγλαής

-ές, Μ

υπέρλαμπρος, υπερένδοξος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπερ-* + ἀγλαός «λαμπερός, φημισμένος», κατά τα σιγμόληκτα επίθ. σε -ης].